شرح ICO یا عرضه اولیه کوین

ICO چیست؟

ICO مخفف Initial Coin Offering به معنی «عرضه اولیه کوین» است. ICO مفهوم جدیدی از سرمایه گذاری گروهی است که در صنعت ارزهای رمزنگاری شده و بلاکچین کاربرد دارد و در واقع فرآیندی است که در آن یک شرکت رمزارز خود را با هدف تأمین بودجه عرضه‌‌ می‌کند، که بعضا از آن به ” فروش گروهی” نیز تعبیر‌‌ می‌کنند.

شرکت معمولاً تعداد مشخصی از توکن‌‌های رمزنگاری شده را منتشر‌‌ می‌کند و بعد آنها در ازای بیت کوین یا پول فیات به خریداران‌‌ می‌فروشد.

خرید ارز دیجیتال با ۱۰ هزار تومان!

تو صرافی ارزپلاس میتونی فقط با ۱۰ هزار تومان و با کارمزد صفر، بیش از ۳۰۰ ارز دیجیتال رو بخری!

شروع

در واقع با این کار برای توسعه محصولاتش سرمایه به دست‌‌ می‌آورد و مشتریان نیز سهام خود را به صورت توکن‌‌های رمزنگاری شده دریافت‌‌ می‌کنند و مالک این سهام‌‌ می‌شوند.

آیا این “عرضه اولیه کوین” موفق آمیز بوده است؟

بله شواهدی هم بر این مطلب وجود دارد.

Mastercoin اولین پروژه‌ای بود که در آن این نوع عرضه‌ی کوین انجام شد. این شرکت در سال ۲۰۱۳ با فروش توکن‌‌های خود توانست ۵ میلیون دلار بیت کوین بدست آورد. بسیاری از شرکت‌ها مانند اتریوم در سال ۲۰۱۴ یا ویوز در سال ۲۰۱۶ با دنبال کردن این الگو به ترتیب بیش از ۱۸ و ۱۶ میلیون دلار بدست آوردند.

عرضه اولیه کوین روشی تایید شده و کارآمد برای شروع پروژه‌‌های رمزارز است البته به شرط اینکه محصول آن مورد تقاضا باشد و یک تیم قوی در این زمینه کار کند.

آیا ICO با IPO فرق‌‌ می‌کند؟

شباهت‌‌هایی بین آی پی او یا همان «عرضه عمومی اولیه» و آی سی او وجود دارد. با این حال این دو با هم چند فرق اساسی دارند.

مثلا سهام شرکتی که در IPO عرضه‌‌ می‌شود همیشه سهمی از مالکیت شرکت مربوطه را نشان‌‌ می‌دهد. این با توکن‌‌های رمزنگاری شده که در ICO به عموم مردم فروخته‌‌ می‌شود، تفاوت دارد. توکن‌‌های رمزنگاری شده را‌‌ می‌توان برای واگذاری حق رای ـ هرچه توکن بیشتر، حق رأی بیشتر! ـ در بعضی از پروژه‌ها استفاده کرد، اما توکن‌ها در اصل ارز دیجیتالی هستند که‌‌ می‌توان آنها برای سایر کاربران ارسال کرد و یا با ارزهای دیگر را مبادله کرد.

تفاوت مهم دیگر این است که IPO تحت نظارت شدید دولت قرار دارد لذا یک شرکت مشارکتی باید تا قبل از انتشار سهام کارهای اداری مربوطه را انجام دهد و در صورت عدم رعایت با پیامدهای شدیدی مواجه شود. در طرف مقابل، تامین سرمایه ارزهای رمزنگاری شده ظرفیت جدیدی است که هنوز مشمول قوانین دولتی نشده است. لذا‌‌ می‌توان ICO را در هر زمان و با کمترین آمادگی راه اندازی کرد و مردم سراسر دنیا‌‌ می‌توانند در آن شرکت کنند. این فضای آزاد فرصت‌ها و البته ریسک‌‌هایی را در مقایسه با IPO به همراه دارد.

دیگر فواید توکن‌‌های رمزنگاری شده عرضه اولیه کوین

در برخی از پروژه‌‌های خاص مثل استورج کوین‌ها(Storjcoin) قابلیت‌‌های دیگری نیز دارند.

استورج کوین‌ها توکن‌‌های رمزنگاری شده هستند که در یک ICO توسط Storj.io عرضه شد. Storj.io یک فضای ابری غیر متمرکز است که کاربران با عرضه محصول اصلی‌اش‌‌ می‌توانند استورج کوین‌‌های خود را خرج کرده و یا با دیگر کوین‌ها مبادله کنند. مورد دوم اتریوم است که بستری برای ساخت انواع برنامه‌‌های غیر متمرکز است. توکن‌‌های این شرکت که به آنها اتر‌‌ می‌گویند برای حفظ عملکرد برنامه‌‌هایی که قبلاً روی این بستر ساخته شده‌اند استفاده‌‌ می‌شود.

از نظر تئوری، توکن‌‌های ICO ممکن است در هر چیزی مورد استفاده قرار گیرد، البته این کاربری‌‌های احتمالی به خود پروژه‌ها بستگی دارد.

دیگر مزایای عرضه اولیه کوین

شرکت در یک ICO مزایای زیادی داردکه مهمترین آن این است که شما با حضور درICO به عرضه محصول شرکت خود کمک‌‌ می‌کنید. علاوه بر آن‌‌ می‌توانید پس از خرید توکن‌‌های ICO از فروش آنها سود بدست بیاورید.

درست است که هدف اصلی برای هر یک از شرکت کنندگان ICO (دقیقاً مثلKickstarter) تامین سرمایه برای انجام یک پروژه است اما با این وجود فرصتی برای کسب سود در روند کار وجود دارد.

بیشتر توکن‌‌های رمزنگاری شده که در ICO عرضه‌‌ می‌شود با قیمتی ثابت که توسط بیت کوین یا دلار آمریکا تعیین‌‌ می‌گردد به فروش‌‌ می‌روند. تنها پشتوانه‌ی این قیمت، اعتقاد عموم مردم به تیم توسعه برای عرضه محصول نهایی در آینده است، لذا معمولاً این قیمت بسیار پایین است. پس از توسعه و راه‌اندازی پروژه، ارزش توکن با یک محصول واقعی تضمین‌‌ می‌شود. این کار تقریباً همیشه منجر به افزایش قیمت‌‌ می‌شود به طوری که حامیان اصلی ممکن است توکن‌‌های خود را برای بدست آوردن سود قابل توجهی بفروشند.

برای مثال در عرضه اولیه کوین اتریوم سال ۲۰۱۴ توکن‌ها با قیمتی حدود 0.3دلار تا 0.4 دلار برای هر توکن فروخته‌‌ می‌شدند. پس از انتشار پلتفرم اصلی پروژه در ژوئیه ۲۰۱۵ قیمت هر توکن با افزایشی چشمگیر در بالاترین حد به ۴۲/۱۹دلار رسید تا جایی که بعضی از خوش شانس‌ترین شرکت کنندگان خواستار ROI با بیش از ۶۰۰۰ درصد بودند.

توجه کنید که هیچ سود تضمین شده‌ای وجود ندارد و در صورت شکست فعالیت ICO تمام پول‌‌های اهدا شده به فرستندگان آنها بازگردانده‌‌ می‌شود. حتی در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات هم این احتمال وجود دارد که توسعه دهندگان طرح نتوانند محصول نهایی را تحویل دهند و قیمت توکن‌ها بالا نرود. این ریسکی است که تمام شرکت کنندگان ICO باید برای مشارکت در هر فعالیتی در نظر بگیرند.

پروژه‌‌هایی که ICO خود را راه اندازی کرده‌اند

بسترهایی وجود دارند که‌‌ می‌توانند روند یافتن و پیوستن به کمپین ICO را تا حد ممکن آسان کنند که شامل Waves, ICO Bazaar و تقویم ICO اختصاصی ماست.

شامل Waves، ICO Bazaar و تقویم ICO شخصی ما است.

بسیاری از پروژه‌‌های بلاکچین ICO را در وب سایت‌‌های خود راه اندازی کرده‌اند. البته این کار در بسیاری از موارد مطلوب نیست زیرا موجب در معرض افشا قرار گرفتن فعالیت‌ها‌‌ می‌شود بعلاوه جذب افراد زیاد به صفحه شخصی کار راحتی نیست.

به همین دلیل است که مردم شروع به ایجاد بسترهایی کرده‌اند که ICO‌‌های استارت آپ‌‌های مختلف را با هم ادغام‌‌ می‌کند مانند Kickstarter یا Indiegogo در پروژه‌‌هایی که در بستر بلاکچین نیستند. اتفاقا برخی از این پلتفرم‌ها نیز از طریق ICO خودشان سرمایه تامین کرده‌اند مانند:

• Waves
• ICONOMI
• State of the Dapps(اتریوم محور)

مالکان پروژه پول ما را‌‌ نمی‌دزدند؟!

به دلیل عدم ضمانت‌‌های دولتی در حال حاضر بیشتر شرکت‌‌هایی که کمپین‌‌های ICO خود را راه اندازی کرده‌اند، محدودیت‌‌هایی را برای خود ایجاد‌‌ می‌کنند تا اعتماد و شفافیت کافی را برای همکاران فراهم کنند.

اولین ICO‌ها از نظر ساختار بسیار ساده بودند، آنها قوانین و محدودیت‌‌های کمی داشتند اما صاحبان استارت آپ بلاکچین خیلی زود متوجه شدند که وقتی قوانینی از سوی دولت وجود ندارد، وظیفه آنها اقتضا‌‌ می‌کند که ضوابطی را ایجاد کنند تا اعتماد کافی نسبت به انجمن را ایجاد کرده و با گسترش سازوکارها سهم مشارکت افراد در این عرضه را افزایش دهند.

این کار باعث به وجود آمدن برخی از محدودیت‌ها از طرف خود صاحبان شد، برای نمونه:

• ذخیره سهم اعضای جامعه در کیف پول‌‌های امانی، برای دسترسی به وجوه ذخیره شده در یک کیف پول به چند کلید اختصاصی نیاز است و معمولاً یکی از کلیدها متعلق به شخص ثالث قابل اعتمادی است که خارج از جریان توسعه پروژه باشد.
• ایجاد یک شخصیت حقوقی برای شرکت و مستند کردن سلسله‌ای از شرایط و ضوابط ICO.

یک نمونه: ICO شرکت هیومنیک را ملاحظه بفرمایید که نمونه بارزی از یک کمپین خوب و برنامه ریزی شده است. وجود مقاله و نقشه راه دقیق، اهداف مشخص پروژه، اظهارنظر کارشناسان مستقل و این حقیقت که توسعه دهندگان تصمیم به آشکار کردن هویت خود کرده‌اند – همه بر یک فعالیت قانونی دلالت دارد.

تشخیص کلاهبرداری در “عرضه اولیه کوین”

چگونه کلاهبرداری در ICO را تشخیص دهیم؟ معمولا کلاه برداری در ICO با چند چیز همراه است: توسعه دهندگان ناشناس، عدم وجود کیف امانی و اهداف نامشخص یا غیرواقعی از مهمترین موارد هستند.

انجمن رمز ارز در طول چند سال گذشته مجبور شده تا با تعدادی از فعالیت‌‌های کلاهبردارانه در ICO مقابله کند. اکثر این فعالیت‌ها چندین خصوصیت مشترک دارند که با تشخیص آنها‌‌ می‌توان از شرکت‌‌های خطرناک فاصله گرفت:

• توسعه دهندگان این نوع پروژه‌ها برای اکثر افراد انجمن ناشناخته‌اند: اگر مجریان ICO اعتبار خود را در معرض ریسک قرار ندهند احتمالاً موقع کلاهبرداری احساس امنیت بیشتری خواهند کرد.
• هیچ کیف پول امانی برای وجوه سپرده وجود ندارد. اگر تمام کلیدهای مبالغ اهدایی شرکت کنندگان در اختیار صاحبان یک پروژه باشد، احتمال فرار آنها با پول زیاد‌‌ می‌شود.
• اهداف غیر واقعی/نامشخص: زمانی که یک پروژه دارای نقشه راه مشخص و واقع بینانه نیست این در بهترین حالت به این معنی است که مجریان آن اطلاعی از شیوه اجرای طرح ندارند و در بدترین حالت آنها اصلا اهمیت‌‌ نمی‌دهند، زیرا‌‌ نمی‌خواهند کاری انجام دهند.
• عدم شفافیت: امروزه نشان دادن پیشرفت مراحل کار پروژه شما به مخاطبان یک استاندارد در صنعت رمز ارز محسوب‌‌ می‌شود. اگر توسعه دهندگان کدهای جزئی، نسخه‌‌های نسخه‌ی دمو و بتای محصول خود را منتشر نکنند یا پشت صحنه فیلم‌ها یا دیگر گزارش‌‌های مربوط به پیشرفت کار را پخش نکنند، این احتمال وجود دارد که آنها اصلاً چیزی برای نشان دادن نداشته باشند.

اگر کمپین ICO پیدا کردید که هر یک از شرایط بالا را داشت، به خصوص در صورت وجود چند مورد از علائم مذکور، از پرداخت هر مقدار پولی به آن خودداری کنید.