شرح ICO یا عرضه اولیه کوین

در دهه گذشته، با پدیدار شدن فناوری بلاکچین و ارزهای دیجیتال، عرضه اولیه کوین یا ICO به عنوان یکی از روش‌های نوین جذب سرمایه به ‌ویژه برای استارتاپ‌ها و پروژه‌های فناوری پدیدار شده است. ICO به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا به سرمایه‌گذاران بین‌المللی و بدون واسطه دسترسی داشته باشند و ارزهای دیجیتال خود را به عنوان توکن‌های قابل معامله ارائه دهند.

این روش، علاوه بر امکان جذب سرمایه، به استارتاپ‌ها کمک می‌کند تا از مزایای فناوری بلاکچین بهره‌مند شده و پروژه‌های خود را به طور شفاف و بدون واسطه با جامعه جهانی به اجرا بگذارند. با اینکه این روش فرصت‌های بسیاری را برای سرمایه‌گذاران و توسعه‌دهندگان فراهم می‌آورد، اما با چالش‌ها و ریسک‌هایی نیز همراه است که نیازمند دقت و آگاهی کامل سرمایه‌گذاران است.

عرضه اولیه کوین (ICO) چگونه کار می‌کند؟

خرید ارز دیجیتال با ۱۰ هزار تومان!

تو صرافی ارزپلاس میتونی فقط با ۱۰ هزار تومان و با کارمزد صفر، بیش از ۷۰۰ ارز دیجیتال رو بخری!

شروع

زمانی که یک شرکت تصمیم به برگزاری ICO می‌گیرد، تاریخ، قوانین و فرآیند خرید را از قبل اعلام می‌کند و در روز  عرضه اولیه توکن، سرمایه‌گذاران می‌توانند ارز دیجیتال جدید را خریداری کنند.

بیشتر ICO ها از سرمایه‌گذاران می‌خواهند که با استفاده از ارز دیجیتال دیگری برای خرید رمز ارز جدید اقدام کنند و بیت‌کوین و اتریوم دو گزینه رایج برای این کار هستند. همچنین ICO هایی وجود دارند که پول فیات را نیز می‌پذیرند.

فرآیند خرید معمولاً شامل ارسال پول به یک آدرس کیف پول مشخص است. تعداد توکن‌های فروخته شده در طول یک ICO و قیمت توکن می‌تواند ثابت یا متغیر باشد. در اینجا نمونه‌هایی از روش‌های مختلف آورده شده است:

۱. تعداد و قیمت توکن ثابت

در این روش، شرکت تعداد مشخصی توکن‌ را با قیمتی ثابت برای فروش تعیین می‌کند. به عنوان مثال، شرکت ممکن است یک میلیون توکن با قیمت ۱ دلار به ازای هر توکن ارائه دهد. در این حالت، سرمایه‌گذاران می‌دانند که چه تعداد توکن در برنامه وجود دارد و هر توکن چه قیمتی دارد. این روش ساده و شفاف است و سرمایه‌گذاران می‌توانند به راحتی محاسبه کنند که با مبلغ سرمایه‌گذاری‌شان چند توکن دریافت خواهند کرد.

۲. تعداد توکن ثابت و قیمت متغیر

در این روش، شرکت تعداد ثابتی توکن را برای فروش تعیین می‌کند، اما قیمت هر توکن بر اساس مقدار وجوهی که جمع‌آوری می‌شود، متغیر است. برای مثال، اگر شرکت یک میلیون توکن بفروشد و در مجموع ۲ میلیون دلار جمع‌آوری کند، قیمت هر توکن ۲ دلار خواهد بود. این روش به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا بدانند که چه تعداد توکن وجود دارد، اما قیمت نهایی توکن‌ها تنها پس از اتمام فرآیند فروش مشخص می‌شود.

۳. تعداد توکن متغیر و قیمت ثابت

در این روش، شرکت قیمت ثابتی برای هر توکن تعیین می‌کند، اما تعداد توکن‌های فروخته شده را محدود نمی‌کند. به عنوان مثال، شرکت ممکن است توکن‌ها را به قیمت ۰.۵۰ دلار به ازای هر توکن بفروشد تا زمانی که ICO به پایان برسد. در این حالت، تعداد توکن‌های فروخته شده می‌تواند متغیر باشد و بستگی به میزان تقاضای سرمایه‌گذاران دارد. این روش به شرکت اجازه می‌دهد تا میزان سرمایه جمع‌آوری شده را افزایش دهد، چرا که محدودیتی در تعداد توکن‌های فروخته شده وجود ندارد.

چگونه ICO خود را راه‌اندازی کنید؟

در ابتدایی‌ترین سطح، راه‌اندازی عرضه اولیه توکن شامل ایجاد یک توکن ارز دیجیتال، تعیین تاریخ و تدوین قوانین برای فروش توکن است.

برای جمع‌آوری موفقیت‌آمیز وجوه، بخش‌های زیادی در فرآیند ICO وجود دارد. مهم‌ترین بخش داشتن پروژه ارز دیجیتالی است که مردم علاقه‌مند به حمایت از آن باشند. همچنین باید تعیین کنید که ارز دیجیتال شما چگونه در پروژه جا می‌گیرد. و در طول فرآیند ICO، به تمامی موارد زیر نیاز خواهید داشت:

• وایت پیپر کامل پروژه
• نقشه راهی که اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت پروژه را تبیین کند.
• وب ‌سایتی که به عنوان منبعی برای کسب اطلاعات پروژه به کار رود.
• حضور در شبکه‌های اجتماعی
• یک کمپین بازاریابی حرفه‌ای
• یک تیم متعهد برای رسیدن به موفقیت

تفاوت  ICO با IPO در چیست؟

عرضه اولیه کوین (ICO) اغلب با عرضه اولیه عمومی (IPO) مقایسه می‌شود، که یک عرضه جدید سهام توسط یک شرکت خصوصی است. هم ICO و هم IPO به شرکت‌ها امکان جمع‌آوری سرمایه را می‌دهند. در ادامه به بررسی تفاوت های این دو سیستم خواهیم پرداخت:

تعریف و ساختار

ICO: عرضه اولیه توکن به توزیع کوین یا توکن در بلاکچین از طریق دفتر عمومی توزیع شده گفته می‌شود. ICO به هر فردی امکان سرمایه‌گذاری می‌دهد و اغلب در مراحل اولیه توسعه پروژه‌های بلاکچینی استفاده می‌شود.

IPO: عرضه اولیه سهام فرآیندی است که در آن شرکت‌های خصوصی شناخته‌شده بخشی از سهام مالکیت خود را برای کسب سرمایه به فروش می‌رسانند. IPO نیاز به تأیید مقامات و طی مراحل قانونی دارد و تنها به شرکت‌های با سابقه و منابع قوی اجازه داده می‌شود.

مالکیت و بازده

ICO: در ICO سرمایه‌گذاران توکن‌ها را خریداری می‌کنند اما هیچ حق مالکیتی در شرکت به دست نمی‌آورند. این توکن‌ها ممکن است نمایانگر سهمی از محصول یا سرویس‌های آتی باشند.

IPO: سرمایه‌گذاران IPO سهام شرکت را خریداری کرده و در نتیجه مالکیت جزئی از شرکت و حقوق مرتبط با آن از جمله حق رأی و دریافت سود سهام را به دست می‌آورند.

نظارت و مقررات

ICO :ICOها بین‌المللی و غیرمتمرکز هستند و به همین دلیل تحت نظارت سیستم‌های قانونی خاصی قرار نمی‌گیرند. این عدم نظارت باعث افزایش ریسک و احتمال کلاهبرداری می‌شود.

IPO :IPOها تحت نظارت دقیق مقامات قانونی قرار دارند و شرکت‌ها باید مراحل ثبت‌نام و دریافت مجوزهای لازم را طی کنند. این نظارت‌ها باعث ایجاد امنیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران می‌شود.

کاربرد و مخاطبان

ICO: ICOها بیشتر برای استارتاپ‌های بلاکچینی و فناوری‌هایی که در مراحل اولیه توسعه هستند، مناسب است. این روش به افراد و تیم‌های دارای ایده اما فاقد منابع مالی، امکان جذب سرمایه را می‌دهد.

IPO: IPOها برای شرکت‌های با سابقه که به دنبال افزایش سرمایه برای توسعه بیشتر هستند، مناسب است. این شرکت‌ها معمولاً دارای محصولات و خدمات مشخص و درآمدزایی پایدار هستند.

استفاده ترکیبی

عرضه اولیه کوین نه تنها برای استارتاپ‌ها بلکه برای شرکت‌های بزرگ نیز قابل استفاده است. این شرکت‌ها ممکن است برای غیرمتمرکز کردن اکوسیستم خود یا ارائه محصولات بلاکچینی جدید از ICO استفاده کنند. در این موارد، ICO  معکوس نامیده می‌شود که شباهت زیادی به یک ICO عادی دارد اما توسط کسب‌وکارهای با سابقه اجرا می‌شود.

در نهایت، مهم‌ترین تفاوت بین ICO و IPO در متمرکز بودن IPOها و غیرمتمرکز بودن و متن‌باز بودنICOها است. هر کدام از این روش‌ها با توجه به اهداف و استراتژی‌های شرکت‌ها می‌توانند مزایا و معایب خاص خود را داشته باشند.

نحوه نظارت بر ICOها

عرضه اولیه توکن عمدتاً بدون نظارت عمل می‌کند. در ایالات متحده، هیچ مقرراتی که به طور خاص روی ICOها اعمال شود وجود ندارد. با این حال، اگر یک ICO مطابق تعریف عرضه اوراق بهادار باشد، تحت حوزه قضایی SEC قرار می‌گیرد و توسط قوانین فدرال اوراق بهادار نظارت می‌شود.

البته برخی کشورها مواضع سخت‌گیرانه‌ای را در این مورد اتخاذ کرده و ICOها را به طور کامل ممنوع کرده‌اند. این کشورها شامل چین، نپال، بنگلادش، مقدونیه، بولیوی و اکوادور می‌شوند.

مزایا و معایب عرضه اولیه کوین(ICO)

عرضه اولیه کوین (ICO) دارای مزایا و معایبی به شرح زیر است:

مزایا:

۱. تشخیص ارز دیجیتال مناسب: اگر بتوانید ارز دیجیتالی که پتانسیل رشد بالایی دارد را شناسایی کنید، ICOها می‌توانند سودهای بالقوه زیادی داشته باشند.

۲. خرید در مراحل اولیه: چون شما در مراحل اولیه خرید می‌کنید، قیمت‌ها اغلب پایین‌تر هستند و برخی ICOها توکن‌ها را با نرخ‌های تخفیفی ارائه می‌دهند.

۳. عدم محدودیت در سرمایه‌گذاری: برخلاف برخی ازIPOها، هیچ محدودیتی برای کسانی که می‌خواهند در ICOها سرمایه‌گذاری کنند وجود ندارد.

۴. توزیع جغرافیایی گسترده: امکان شرکت افراد از سراسر جهان در ICOها وجود دارد.

۵. جمع‌آوری سریع سرمایه: ICOها به استارت‌آپ‌ها اجازه می‌دهند که به سرعت و با کارایی بالا سرمایه جمع کنند.

۶. ارتباط مستقیم: این روش باعث کاهش نیاز به واسطه‌ها در فرآیند جذب سرمایه و برقراری ارتباط مستقیم بین سرمایه‌گذاران و شرکت مربوطه می‌شود.

۷. مارکتینگ جهانی: امکان تبلیغات وسیع جهانی برای پروژه وجود دارد.

۸. کسب سود بالا: امکان کسب سود بالا در فرآیند توسعه یک پروژه بسیار زیاد است.

معایب:

۱. ریسک از دست دادن ارزش: به دلیل نوسانات بالای پروژه‌های ارز دیجیتال، این ریسک وجود دارد که توکن ارزش خود را از دست بدهد یا کاملاً شکست بخورد.

۲. افزایش کلاهبرداری: عدم وجود مقررات منجر به افزایش کلاهبرداری و معرفی پروژه‌های ضعیف می‌شود.

۳. پیدا کردن پروژه با کیفیت: پیدا کردن یک پروژه با کیفیت در میان ICOهای موجود ممکن است مانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه باشد.

۴. نیاز به دانش فنی: معمولاً برای سرمایه‌گذاری در ICOها نیاز به اطلاعات کامل در مورد کیف پول‌های ارز دیجیتال دارید.

۵. فضای ناامن: بزرگ‌ترین عیب ICOها فضای ناامن برخی از آن‌هاست. تعداد بسیار زیادی عرضه اولیه وجود دارند که تماماً کلاهبرداری هستند و شرکت در آن‌ها چیزی جز از دست رفتن سرمایه را برای شما به همراه نخواهد داشت.

نمونه‌هایی از عرضه اولیه کوین (ICO)

ICOها روشی بسیار محبوب برای جمع‌آوری سرمایه در فضای ارز دیجیتال هستند. بیشتر آن‌ها شکست می‌خورند، اما گاهی اوقات موارد مناسبی در میان آن‌ها پیدا می‌شود. در اینجا برخی از نمونه‌هایی از ICOهای مهمی که در طول سال‌های اخیر برگذار شده‌اند، آورده شده است:

اتریوم (Ethereum)

• تاریخ ICO: ژوئیه ۲۰۱۴
• میزان سرمایه جمع‌آوری شده: ۱۸.۴ میلیون دلار

اتریوم یکی از موفق‌ترین و شناخته‌شده‌ترینICOها در تاریخ ارزهای دیجیتال است. این پروژه که توسط ویتالیک بوترین ایجاد شد، به دلیل قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند و توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) به سرعت محبوبیت پیدا کرد. این پروژه با معرفی استاندارد ERC-۲۰، زمینه را برای بسیاری از ICOهای بعدی فراهم کرد. اتریوم اکنون به عنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ پس از بیت‌کوین شناخته می‌شود.

کاردانو (Cardano)

• تاریخ ICO: ژانویه ۲۰۱۷
• میزان سرمایه جمع‌آوری شده: ۶۲.۲ میلیون دلار

کاردانو توسط چارلز هاسکینسون، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، ایجاد شد. این پروژه با رویکرد علمی بررسی‌ شد و به بهبود جنبه‌های مختلف بلاکچین پرداخت. کاردانو با معرفی یک مدل چندلایه‌ای برای مدیریت قراردادهای هوشمند و تراکنش‌ها، به یکی از پنج ارز دیجیتال بزرگ از نظر سرمایه بازار تبدیل شد. این پروژه توسط بنیاد غیرانتفاعی کاردانو مدیریت می‌شود که به شفافیت و اعتماد بیشتر کمک می‌کند.

تزوس (Tezos)

• تاریخ ICO: ژوئیه ۲۰۱۷
• میزان سرمایه جمع‌آوری شده: ۲۳۲ میلیون دلار

تزوس یک پروژه بلاکچینی است که تمرکز آن بر روی حاکمیت زنجیره‌ای و توانایی ارتقاء خود بدون نیاز به فورک است. این پروژه توسط آرتور و کاتلین بریتمن ایجاد شد و در ICO خود موفق به جمع‌آوری ۲۳۲ میلیون دلار سرمایه شد. با این حال، تزوس با مشکلات حقوقی و مدیریتی مواجه شد که منجر به تأخیر در توزیع توکن‌های آن شد. در نهایت، تزوس موفق به تسویه حساب با همه طرف‌ها شد و به راه خود ادامه داد.

دراگون کوینز (Dragon Coins)

• تاریخ ICO: مارس ۲۰۱۸
• میزان سرمایه جمع‌آوری شده: ۳۲۰ میلیون دلار

دراگون کوینز یکی از بزرگ‌ترین ICOها از نظر میزان سرمایه جمع‌آوری شده بود، اما به دلیل مسائل و مشکلات پیش‌آمده نتوانست انتظارات سرمایه‌گذاران را برآورده کند. این پروژه با هدف ایجاد یک سیستم پرداخت مبتنی بر بلاکچین برای کازینوها و صنعت بازی‌های آنلاین معرفی شد. با این حال، به دلیل حواشی و مشکلات مختلف، قیمت توکن‌های آن به سرعت کاهش یافت و در سال ۲۰۲۱ ارزش بازار آن به کمتر از ۱ میلیون دلار رسید.

خلاصه مطلب

در پایان، می‌توان گفت که عرضه اولیه کوین (ICO) به عنوان یک روش نوین جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها و پروژه‌های نوپا در صنعت ارزهای دیجیتال به وجود آمده است. این فرصت، بازاری بین‌المللی و غیرمتمرکز برای سرمایه‌گذاری فراهم می‌آورد و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا با استفاده از فناوری بلاکچین، به سرمایه لازم برای اجرای پروژه‌های خود دست یابند.

با این حال، با وجود مزایا و فرصت‌هایی که این روش ارائه می‌دهد، حضور در ICOها نیازمند دقت و آگاهی از ریسک‌های موجود است. سرمایه‌گذاران می بایست قبل از شرکت در یک ICO، تحلیل دقیقی از پروژه، تیم توسعه‌دهنده، مدل کسب و کار و شرایط قراردادی ارائه شده را انجام دهند تا بهترین تصمیم را برای سرمایه‌گذاری خود بگیرند.

سؤالات متداول