رمزارز یا ارز رمزنگاری‌شده چیست؟راهنمای کامل برای تازه کارها

رمزارز یا ارز رمزنگاری‌شده یک ارز دیجیتال یا مجازی است، که به‌منظور استفاده به عنوان یک وسیلۀ مبادله طراحی شده است. این نوع ارز، از رمزنگاری برای ایمن‌سازی و تأیید تراکنش‌ها و همچنین کنترل خلق واحدهای جدیدِ یک رمزارز به‌خصوص، استفاده می‌کند. اساسا رمزارزها ورودی‌های محدودی در یک دیتابیس هستند، که هیچ کس نمی‌تواند آن‌ها را تغییر دهد مگر اینکه شرایط خاصی اتفاق بیوفتد.

در دهه 90 میلادی که زمان رونق فناوری بود، تلاش‌های زیادی برای ایجاد یک ارز دیجیتالی وجود داشت؛ در آن زمان سیستم‌هایی چون Flooz، Beenz و DigiCash ظاهر شدند اما به‌ناچار شکست خوردند. دلایل زیادی برای شکست آن‌ها وجود داشت. از جمله کلاهبرداری، مشکلات اقتصادی و حتی اختلاف بین شرکت‌ها و بین کارمندان و مدیرانشان.

این نکته نیز قابل توجه است که تمام آن سیستم‌ها از رویکرد شخص سوم قابل اعتماد (TTP) استفاده می‌کردند. بدین معنا که شرکت‌های حامی آن‌ها تراکنش‌ها را تایید و تسهیل می‌کردند. به دلیل شکست این شرکت‌ها، برای مدت طولانی خلق یک سیستم نقدی دیجیتالی نوعی هدف واهی تلقی می‌شد.

خرید ارز دیجیتال با ۱۰ هزار تومان!

تو صرافی ارزپلاس میتونی فقط با ۱۰ هزار تومان و با کارمزد صفر، بیش از ۶۰۰ ارز دیجیتال رو بخری!

شروع

بالاخره، در اوایل سال 2009، یک یا گروهی از برنامه‌نویسان ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) بیت کوین را معرفی کردند.

ساتوشی بیت کوین را یک «سیستم نقدی الکترونیکی همتابه‌همتا» توصیف کرد. بیت کوین کاملا غیرمتمرکز است. به این معنی که هیچ سروری درگیر آن نیست و هیچ مرجع کنترل مرکزی وجود ندارد. این مفهوم به شبکه‌های همتابه‌همتا برای انتقال فایل‌ها شباهت بسیار زیادی دارد.

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که هر شبکۀ پرداختی باید آن را حل کند، دو بار خرج‌کردن است. این یک روش کلاه‌برداری برای صرف دوبارۀ همان مقدار است. راه‌حل سنتی آن، شخص ثالث قابل اعتماد (TTP) یا همان سرور مرکزی بود، که سوابق موجودی حساب و تراکنش‌ها را نگهداری می‌کرد.

به هر حال، این روش مستلزم وجود مرجعی است که با دسترسی به تمام اطلاعات شخصی شما، دارایی شما را کنترل کند.

در شبکه‌های غیرمتمرکز مثل بیت کوین، تک‌تک شرکت‌کننده‌ها باید این کار را انجام دهند. این کار توسط سیستم بلاک چین انجام می‌شود. بدین صورت که یک دفترکل (ledger) عمومی از تمام تراکنش‌هایی که تا به حال اتفاق افتاده‌است در دسترس همگان قرار می‌گیرد. بنابراین، در این شبکه همه می‌توانند موجودی هر حسابی را ببینند.

هر تراکنش، فایلی است که شامل کلید عمومی (آدرس والت) فرستنده و دریافت‌کننده و مقدار کوینی که منتقل شده است می‌باشد. همچنین این تراکنش باید توسط فرستنده‌ها، به‌وسیلۀ کلید خصوصی (Private key) آن‌ها امضا شود. تمام این‌ها فقط یک رمزنگاری ساده است. سرانجام این تراکنش در شبکه منتشر می‌شود، اما در ابتدا باید به تایید برسد.

در یک شبکۀ رمزارزی، تنها استخراج کننده‌ها می‌توانند تراکنش‌ها را با حل کردن یک معمای رمزنگاری شده تایید کنند. آن‌ها تراکنش‌ها را گرفته و تحت عنوان «قانونی» علامت‌گذاری می‌کنند و در سراسر شبکه منتشر می‌کنند. پس از آن، هر گره از شبکه آن را به دیتابیس خود اضافه می‌کند. به محض اینکه تراکنش تایید شد، غیرقابل تغییر و برگشت ناپذیر می‌شود و استخراج‌کننده بعلاوۀ کارمزدهای تراکنش، پاداش نیز دریافت می‌کند.

اساسا هر شبکۀ رمزنگاری، مبتنی بر اجماع مطلق تمام شرکت‌کننده‌ها در مورد قانونی بودن موجودی‌ها و تراکنش‌هاست. اگر گرههای شبکه بر بروی یک موجودی واحدی مغایرت داشته باشند، اساسا سیستم از کار می‌افتد. با این حال، در این شبکه بسیاری از قوانینِ از پیش ساخته‌شده و برنامه‌ریزی‌شده وجود دارد که از وقوع این امر جلوگیری می‌کند.

دلیل نام‌گذاری رمزارزها به این خاطر است که فراید حفظ اجماع توسط رمزنگاری قوی تضمین شده است. این امر، در کنار موارد ذکر شده، باعث می‌شود موضوع شخص سوم و اعتماد کورکورانه یک مفهوم کاملا زائد تلقی شوند.

با رمزارز چه کارهایی می‌توانید بکنید؟

خرید کالا

در گذشته، پیداکردن تاجری که رمزارز را قبول کند، اگر نگوییم غیرممکن، به شدت دشوار بود. اما امروزه شرایط متفاوت است.

تاجرهای آنلاین و آفلاین زیادی وجود دارند که بیت کوین را به عنوان یک شیوۀ پرداخت قبول می‌کنند؛ از خرده‌فروشان انبوه مانند Overstock وNewegg گرفته، تا فروشگاه‌های محلی کوچک، کافی شاپ‌ها و رستوران‌ها. از بیت کوین می‌توان برای پرداخت هزینۀ هتل‌ها، پروازها، جواهرات، نرم‌افزارها، قطعات کامپیوتری و حتی مدرک دانشگاهی استفاده کرد.

رمزارزهای دیگر همچون لایت کوین، ریپل، اتریوم و… هنوز به این گستردگی پذیرفته نمی‌شوند. البته بسیاری از امور در حال بهبود هستند. به عنوان مثال شرکت اپل حداقل 10 رمزارز را به‌عنوان یک شیوۀ پرداخت سودمند در اپ استور معتبر دانسته است.

ناگفته نماند که کاربران دیگر رمزارزها همواره می‌توانند کوین‌های خود را در صرافی‌ها به بیت کوین تبدیل کنند. علاوه بر آن، سایت‌های فروش کارت‌های هدیه (gift cards) مانند Gift Off حدود 20 رمزارز مختلف را پذیرا هستند. اساسا از طریق کارت هدیه می‌شود هر چیزی را با ارزهای رمز نگاری شده خریداری کرد.

در نهایت به این هم اشاره کنیم که بازارچه‌هایی مثل Bitify وOpenBazaar وجود دارند که فقط و فقط از رمزارزها در معاملات خود استفاده می‌کنند.

در مورد این‌که “چه چیزهایی می‌توانم با بیت کوین بخرم؟” بیشتر بخوانید.

سرمایه‌گذاری در رمزارز

بسیاری از مردم معتقدند که در حال حاضر رمزارزها، داغ‌ترین فرصت سرمایه‌گذاری موجود هستند. البته داستان‌های زیادی هم دربارۀ اشخاصی که توسط سرمایه‌گذاری بیت کوین میلیونر شده‌اند وجود دارد. بیت کوین شناخت‌پذیر‌ترین ارز دیجیتال تا بدین لحظه است. درست سال گذشته بود که هر بیت کوین 800 دلار ارزش‌گذاری می‌شد. در نوامبر 2017 ارزش بیت کوین فراتر از این‌ها رفت و به 7000 دلار رسید.

اتریوم، که احتمالا دومین رمزارز باارزش است، سریعترین صعودی که یک ارز دیجیتال تا به حال داشته است را به ثبت رسانده است. از ماه می 2016 به این طرف، ارزش آن حداقل 2700 درصد افزایش پیدا کرده است. وقتی صحبت از تمام رمزارزها با هم می‌شود، باید به این نکته اشاره کرد که حجم بازار آن‌ها از اواسط سال 2013 به این طرف بیش از 10000 درصد افزایش داشته است.

با این حال، اشاره به این موضوع نیز حائز اهمیت است که رمزارزها، یک سرمایه‌گذاری پرریسک به‌حساب می‌آیند. ارزش بازار آن‌ها بیش از هر دارایی دیگر دارای نوسان است. علاوه بر این که این بازار نسبتا بدون قانون‌گذاری مانده است. به این معنا که همواره این ریسک وجود دارد که در یک حوزه قضایی خاص، غیرقانونی اعلام شوند. و همچنین صرافی‌های ارزهای دیجیتال همواره پتانسیل هک شدن را دارند.

اگر شما قصد سرمایه‌گذاری در رمزارزها را دارید، پرواضح است که بیت کوین همچنان دست برتر را دارد. هر چند در سال 2017 سهم آن از بازار رمزارزها به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرد و از 90 درصد، به 40 درصد رسید. در حال حاضر گزینه‌های زیادی در دسترس هستند؛ برخی از کوین‌ها روی موضوع حریم خصوصی تمرکز دارند، برخی از آن‌ها عمومیت و عدم تمرکزشان از بیت کوین کمتر است و برخی هم به طور کاملا واضح از بیت کوین رونویسی می‌کنند.

در حالی که خرید بیت کوین بسیار راحت است و صرافی‌های زیادی وجود دارند که بیت کوین را معامله می‌کنند، اما به دست آوردن دیگر رمزارزها به این آسانی نیست. ناگفته نماند که این شرایط به لطف صرافی‌های بزرگی مثل Kraken، BitFinex، BitStamp و دیگر صرافی‌هایی که به فروش لایت کوین، اتریوم، مونرو، ریپل و غیره می‌پردازند، به آهستگی در حال بهبود است. همچنین راه‌های دیگری نیز برای به دست آوردن کوین‌ها وجود دارد. به عنوان مثال به صورت حضوری با فروشنده مبادله کنید و یا این‌که از خودپرداز بیت کوین استفاده کنید.

وقتی رمزارز خود را خریداری کردید، نیازمند راهی برای نگهداری آن هستید. تمام صرافی‌های بزرگ خدمات والت (کیف پول برای رمزارزها) را ارائه می‌دهند. اما در صورت صلاح‌دید، بهتر است که دارایی‌های خود را در یک والت آفلاین در هارد درایو خود نگهداری کنید، و یا حتی می‌توانید در یک والت سخت‌افزاری سرمایه‌گذاری کنید. این امن‌ترین راه برای نگهداری کوین‌های شماست و کنترل تمام‌عیاری بر روی دارایی‌هایتان به شما می‌دهد.

مانند هر سرمایه‌گذار دیگر، باید به ارزش بازار رمزارزها و اخبار مرتبط با آن توجه زیادی داشته باشید. سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) خود به تنهایی یک مرجع کامل برای پیگیری قیمت، حجم، سرمایۀ در گردش و ظرفیت بازارِ رمزارزهای موجود می‌باشد.

بسته به حوزۀ قضایی که در آن زندگی می‌کنید، پس از این‌که سود یا ضرری از سرمایه‌گذاری در رمزارزها به دست آوردید، ممکن است لازم باشد که آن را در گزارش مالیاتی خود درج کنید. از لحاظ امور مالیاتی، هر کشوری نسبت به رمزارزها رفتار متفاوتی دارد. در آمریکا، سازمان درآمدهای داخلی (سازمان مالیات) چنین قانونی وضع کرده است که بیت کوین و دیگر دارایی‌های دیجیتال، تحت عنوان اموال مشمول مالیات می‌شوند، نه تحت عنوان ارز. این برای سرمایه‌گذران به این معنی است که سود و زیان بلند مدت حاصل از مبادلۀ رمزارزها، با نرخ سود قابل قبول سرمایۀ هر سرمایه‌گذار که حداکثر 15 درصد می‌باشد، محاسبه می‌شود.

استخراج ارز رمزنگاری‌ شده

استخراج‌کننده‌ها مهم‌ترین قسمت یک شبکۀ رمزارزی هستند و استخراج ارز رمزنگاری‌ شده، همچون مبادله کردن، یک سرمایه‌گذاری است. اساسا استخراج‌کننده‌ها خدمات حسابرسی را برای جوامع مربوطه خود فراهم می‌آورند. آن‌ها با استفاده از قدرت پردازش خود، به حل معماهای رمزنگاری شده‌ای کمک می‌کنند که برای تایید، و ثبت آن در یک دفترکل عمومی موسوم به بلاک چین لازم است.

نکتۀ جالب توجه در مورد استخراج این است که حل کردن معماها به تدریج سخت‌تر می‌شوند. پس هر چه یک رمزارز محبوب‌تر شود، مردم بیشتر برای استخراج آن اقدام می‌کنند و همین امر موجب می‌شود که فرایند استخراج دشوارتر شود.

بسیاری از مردم با استخراج بیت کوین ثروتمند شده‌‌اند. در زمان گذشته، شما می‌توانستید صرفا با استخراج توسط کامپیوتر یا لپ‌تاپ قدرتمند خود، ثروت قابل توجهی کسب کنید. اما امروزه استخراج بیت کوین تنها در صورتی سودآوری دارد که از دستگاه‌های استخراج صنعتی استفاده کنید. البته در این حالت، صورت‌حساب برق مصرفی شما برای این دستگاه، بسیار بیشتر از هر دستگاه مورد نیاز در منزل شما خواهد شد.

گفته می‌شود در حال حاضر لایت کوین، دوج کوین و فیتر کوین مقرون به صرفه‌ترین ارز رمزنگاری‌ شده برای تازه‌کارها هستند. به عنوان مثال، با قیمت کنونی لایت کوین، شما می‌توانید با استفاده از دستگاه‌های غیرصنعتی، چیزی بین 50 سنت تا 10 دلار در روز به دست آورید.

اما استخراج‌کننده‌ها چگونه سود به دست می‌آورند؟ آن‌ها هرچه قدرت پردازش بیشتری را کنار هم قرار دهند، از شانس بیشتری در حل معماهای رمزنگاری شده برخوردار هستند. وقتی یک استخراج‌کننده، موفق به حل یک معما می‌شود، در کنار کارمزد تراکنش، پاداش نیز دریافت می‌کند.

هنگامی که یک ارز رمزنگاری‌ شده علاقه‌مندان بیشتری را به خود جذب کند، استخراج کردن هم دشوارتر می‌شود و مقدار کوینی که به عنوان پاداش دریافت می‌شود نیز کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، اوایلی که بیت کوین خلق شده بود پاداش استخراج موفق 50 بیت کوین بود. اما حالا نرخ پاداش 12.5 بیت کوین است. علت این امر این است که شبکۀ بیت کوین طوری طراحی شده است که فقط می‌تواند تا سقف 21 میلیون بیت کوین در گردش داشته باشد.

تا نوامبر 2017 تقریبا 17 میلیون بیت کوین استخراج و توزیع شد. با این وجود، از آن‌جایی که پاداش‌ها در حال کمتر شدن هستند، هر بیت کوین استخراج شده ظاهرا باارزش‌تر می‌شود.

تمام این عوامل، استخراج رمزارزها را تبدیل به یک مسابقۀ بسیار رقابتی کرده است که به دارندگان اولیه پاداش می‌دهد. به هر حال، بسته به محل زندگی شما، سود حاصل از استخراج می‌تواند شامل مالیات و مقررات انتقال پول شود. در آمریکا، شبکه اجرایی جرایم مالی (FinCEN) راهنمایی را منتشر کرده است که طبق آن، استخراج رمزارزها و تبدیل آن‌ها به ارز رایج ممکن است انتقال پول محسوب شود. این یعنی اینکه استخراج کننده‌ها باید با تمام قوانین مخصوص و مقررات مربوط به این نوع فعالیت موافقت کنند.

در این مقاله بیشتر بخوانید: “چگونه بیت کوین استخراج کنیم؟ تمام آنچه باید بدانید.“

پذیرش رمزارز به عنوان پرداخت (برای کسب‌و‌کار)

اگر شما یک کسب‌و‌کار دارید و به دنبال مشتریان جدید هستید، پذیرش رمرزارزها به عنوان یک شیوۀ جدید پرداخت، می‌تواند یک راه حل برای شما باشد. علاقۀ مردم به رمزارزها در بالاترین حد خود قرار دارد و از این بالاتر هم خواهد رفت. هم‌زمان با افزایش اقبال مردم، تعداد خودپردازهای نصب شدۀ بیت کوین در سراسر دنیا در حال افزایش است. سایت Coin ATM Radar در حال حاضر حدود 1800 خودپرداز بیت کوین را در 58 کشور جهان لیست کرده است.

قبل از هر چیز شما باید مشتریان خود را از این موضوع مطلع کنید که کسب‌وکار شما ارزهای دیجیتال را قبول می‌کند. قراردادن یک علامت کنار صندوق پول، این کار را به سادگی انجام می‌دهد. پس از آن پرداخت می‌تواند توسط پایانه‌های سخت افزاری، برنامه‌های لمسی و یا یک آدرس سادۀ والت، با اسکن کردن بارکد انجام شود.

برای پرداخت از طریق رمزارزها، سرویس‌های دیگری نیز وجود دارند که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. مثلا صرافی CoinPayments در حال حاضر بیش از 75 ارز دیجیتال مختلف را ساپورت می‌کند و برای هر تراکنش، تنها 0.5 درصد حق کمیسیون دریافت می‌کند. سرویس‌های دیگری نیز وجود دارند؛ از جمله Cryptonator، CoinGate و BitPay با این تفاوت که سرویس آخر فقط از بیت کوین پشتیبانی می‌کند.

در آمریکا، بیت کوین و سایر رمزارزها به عنوان یک ارز مجازی قابل تبدیل شناخته می‌شوند. بدین معنا که پذیرش آن‌ها به عنوان یک شیوۀ پرداخت، دقیقا مثل پذیرش پول نقد، طلا یا کارت هدیه است.

به منظور اهداف مالیاتی، مشاغل مستقر در آمریکا که از رمزارزها پشتیبانی می‌کنند، باید یک ارجاع از فروش، میزان دریافت‌شده به شکل یک ارز رمزنگاری‌ شده خاص، و تاریخ تراکنش را ثبت کنند. در صورت پرداخت مالیات فروش، مبلغ پرداخت‌شده بر اساس میانگین قیمت در روز فروش محاسبه می‌شود.

وضعیت قانونی رمزارزها

با فراگیرشدن هر چه بیشتر رمزارزها، سازمان‌های اجرای قانون، مقامات مالیاتی و قانون‌گذاران سراسر جهان در صدد هستند که مفهوم حقیقی رمزارزها را کشف کنند، و متوجه شوند که رمزارزها دقیقا کجای آئین‌نامه‌های موجود و در راستای کدام قانون قرار می‌گیرند.

با معرفی اولین رمزارز یعنی بیت کوین، یک الگوی کاملا جدید خلق شد. ارزهای غیرمتمرکز و خودپایداری که هیچ شکل و صورت فیزیکی ندارند و توسط هیچ شخصی کنترل نمی‌شوند، همیشه باعث بروز آشفتگی در میان قانون‌گذاران بودند.

نگرانی‌های زیادی دربارۀ ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال و قابلیت آن‌ها مبنی بر اینکه می‌توانند به‌صورت ناشناس مورد استفاده قرار بگیرند، وجود دارد. مقامات سراسر جهان دربارۀ اشتیاقی که معامله‌کنندگان کالاها و خدمات غیرقانونی به رمزارزها نشان می‌دهند، نگران هستند. بیش از همه، آن‌ها نگران استفاده از رمزارزها به عنوان ابزاری برای پول‌شویی و طرح‌های فرار مالیاتی هستند.

از نوامبر سال 2017، بیت کوین و سایر رمزارزها تنها در کشورهای بنگلادش، بولیوی، اکوادور، قرقیزستان و ویتنام غیرقانونی اعلام شدند؛ روسیه و چین نیز در آستانه ممنون‌کردن آن‌ها هستند. به هر حال، تا به این لحظه در حوزه‌های قضایی دیگر استفاده از رمزارزها غیرقانونی اعلام نشده است. اما قوانین و مقررات آن بسته به هر کشور، کاملا متفاوت است.

رایج‌ترین رمزارزها

بیت کوین(Bitcoin): اولین ارز رمزنگاری‌ شده که آغاز به کار کرد.

اتریوم(Ethereum): یک رمزارز قابل برنامه‌ریزی و تمام تورینگ است، که به توسعه‌دهندگان خود اجازه می‌دهد برنامه‌ها و تکنولوژی‌های گسترده‌ای که با بیتکوین کار نمی‌کنند را بسازند.

ریپل(Ripple): برخلاف اغلب رمزارزها، برای دست‌یابی به اجماع گستردۀ شبکه برای تراکنش‌ها از بلاک چین استفاده نمی‌کند. در عوض، یک فرایند اجماع تکراری انجام می‌شود که آن را سریع‌تر از بیت کوین، اما در عین حال آسیب‌پذیرتر برای هکرها کرده‌است.

بیت کوین کش(Bitcoin Cash): یکی از انشعابات بیت کوین است که از طرف بزرگ‌ترین شرکت استخراج بیت کوین و سازندۀ تراشه‌‌های ASIC، پشتیبانی می‌شود. بیت کوین کش تنها چند ماهی است که به وجود آمده است، اما در حال حاضر با در نظر گرفتن حجم بازار، به ردۀ 5 رمزارز برتر رسیده است.

نم(NEM): بر خلاف بیشتر رمزارزها که از الگوریتم اثبات کار استفاده می‌کنند، از الگوریتم اثبات اهمیت استفاده می‌کند که از کاربران می‌خواهد به‌منظور دریافت یک کوین جدید، تعداد مشخصی از کوین را، به صورت بالفعل در اختیار داشته باشند. این سیستم از کاربرانش می‌خواهد تا دارایی‌هایشان را خرج کنند و تراکنش‌ها را ردیابی می‌کند تا بفهمد که مثلا فلان کاربر چقدر برای شبکه نم با اهمیت است.

لایت کوین(Litecoin): یک ارز رمزنگاری‌ شده که هدف از خلق آن این بود که در مقایسه با بیت کوین که «طلای دیجیتال» است، «نقره دیجیتال» باشد. لایت کوین هم یک انشعاب از بیت کوین است، اما بر خلاف سلف خود، می‌تواند چهار برابر سریع‌تر تولید بلاک کند و همچنین حداکثر تعداد قابل تولید آن چهار برابر بیشتر است؛ یعنی 84 میلیون لایت کوین.

آیوتا(IOTA): فناوری دفترکلِ این رمزارز «Tangle» نامیده می‌شود که دستاورد بزرگ آن به حساب می‌آید. این فناوری از ارسال کننده می‌خواهد که اثبات کار (Proof of Work) انجام دهد که دو تراکنش را تایید می‌کند. بنابراین، آیوتا استخراج کنندگان اختصاصی را از این فرایند خارج کرده است.

نئو(NEO): یک شبکۀ هوشمند قرارداد است که امکان ایجاد هر نوع قرارداد مالی و برنامه‌های توزیع شدۀ شخص ثالث را در راس آن فراهم می‌کند. نئو بسیاری از اهداف مشابه اتریوم را دنبال می‌کند، با این تفاوت که در چین توسعه یافته است و همین موضوع با توجه به روابط بهبود یافتۀ آن با قانون‌گذاران چینی و تجارت‌های محلی، یک مزیت محسوب می‌شود.

دش(Dash): یک شبکه دولایه است. لایه اول استخراج کننده‌ها هستند، که امنیت شبکه را تامین می‌کنند و تراکنش‌ها را ثبت می‌کنند در حالی که لایه دوم از مستر نودها (masternodes) تشکیل می‌شود که تراکنش‌ها را منتقل می‌کنند و تراکنش‌های ارسال سریع (InstantSend) و ارسال خصوصی (PrivateSend) را فعال می‌کنند. ارسال سریع به مراتب از بیت کوین سریع‌تر است و ارسال خصوصی کاملا ناشناس انجام می‌شود.

کوانتوم(Qtum): ترکیبی از تکنولوژی بیت کوین و اتریوم است که برنامه‌های تجاری را هدف قرار داده است. این شبکه از امنیت بیت کوین برخوردار است، ضمن اینکه امکان استفاده از قراردادهای هوشمند و برنامه‌های گسترده را فراهم می‌کند که این موضوع مقدار زیادی مشابه شبکۀ اتریوم است.

مونرو(Monero): رمزارزی است با قابلیت تراکنش خصوصی و یکی از فعالترین انجمن‌ها را دارد، که به خاطر ایده‌آل‌های باز و متمرکز بر حریم خصوصی آن است.

اتریوم کلاسیک(Ethereum Classic): نسخۀ اصلی اتریوم است. این انشعاب وقتی رخ داد که یک سازمان خودمختار و غیرمتمرکز که در راس اتریوم اصلی ساخته شده بود، هک شد.

چطور رمزارزها را نگهداری کنیم؟

برخلاف اکثر ارزهای سنتی، رمزارزها دیجیتالی هستند که همین موضوع مستلزم رویکردی کاملا متفاوت دربارۀ آن‌ها است. بالاخص وقتی صحبت از نگهداری از آن‌ها می‌شود. از نظر فنی شما واحد رمزارز خود را ذخیره نمی‌کنید، بلکه این کلید خصوصی شما است که برای امضای تراکنش‌هایی که نیاز به نگهداری ایمن دارند مورد استفاده قرار می‌گیرند.

گونه‌های مختلفی از والت‌ها یا کیف پول‌های دیجیتال وجود دارند که به نیازهای مختلفی پاسخ می‌دهند. اگر اولویت شما حریم خصوصی است، بهتر است والت کاغذی یا والت سخت‌افزاری را انتخاب کنید. این دو روش ایمن‌ترین راه‌های ذخیره‌سازی و نگهداری دارایی‌های رمزنگاری شدۀ شما هستند. همچنین والت‌های آفلاین وجود دارند که در هارد درایو سیستم شما ذخیره می‌شوند و نیز، والت‌های آنلاین وجود دارند که هم می‌توانند وابسته به صرافی‌ها بوده و هم اینکه خود به صورت پلتفرم‌های مستقل کار کنند.

چطور ارز رمزنگاری‌ شده بخریم؟

وقتی صحبت از خرید بیت کوین می‌شود، گزینه‌های زیادی مطرح است. به عنوان مثال همین الآن نزدیک به 1800 خودپرداز بیت کوین در 58 کشور جهان وجود دارد. علاوه بر آن می‌توانید از طریق کارت هدیه، صرافی‌های دیجیتال، بنیاد‌های سرمایه‌گذاری و یا حتی به صورت چهره‌به‌چهره (حضوری) اقدام به خرید بیت کوین کنید.

اما وقتی صحبت از خرید دیگر رمزارز هایی که دارای محبوبیت کمتری هستند می‌شود، گزینه‌ها چندان متنوع نیستند. با این وجود، همچنان صرافی‌های زیادی وجود دارند که از طریق آن‌ها می‌توانید کوین‌های رمزنگاری شدۀ گوناگونی را با استفاده از بیت کوین یا دیگر ارزهای رایج تهیه کنید. همچنین معاملات چهره‌به‌چهره نیز یکی از راه‌های بدست آوردین این کوین‌ها است. گزینه‌های خرید، به نوع رمزارز ، محبوبیت آن‌ها و همچنین موقعیت جغرافیایی شما بستگی دارد.