دیجی بایت (Digi Byte) چیست؟

مقدمه

دیجی ‌بایت (DigiByte) یکی از قدیمی‌ترین آلت کوین‌های برتر بازار رمزارزهاست، که معمولا طرفداران این رمزارز، تکنولوژی و اهداف آن را شدیدا تحسین می‌کنند و انتظار دارند که در آینده پیشرفت زیادی کند. اما باید بررسی کرد که ادعاهای طرفداران دیجی بایت درمورد این کوین، مثل تکنولوژی برتر رمزنگاری، سرعت فوق‌العاده تراکنش، امنیت بی‌نظیر و غیره، چقدر با واقعیت فاصله دارند. در این مقاله تمامی ابعاد و نکات آلت کوین دیجی بایت را بررسی خواهیم کرد.

دیجی بایت چطور آغاز به کار کرد؟

خرید ارز دیجیتال با ۱۰ هزار تومان!

تو صرافی ارزپلاس میتونی فقط با ۱۰ هزار تومان و با کارمزد صفر، بیش از ۳۰۰ ارز دیجیتال رو بخری!

شروع

در سال 2013 فردی به‌نام جرد تیت، توسعه DigiByte را آغاز کرد. دیجی بایت یک فورک بیت کوین بود، اما جرد تیت قصد داشت با ایجاد تغییراتی، مزیت‌هایی را در آن ایجاد نماید. در ژانویه 2014، اولین بلاک یا اصطلاحا بلاک جنسیس دیجی بایت استخراج شد و این رمزارز، رسما شروع به‌کار کرد.

جرد تیت از آن زمان تاکنون مشغول توسعه این کوین بوده است و افراد دیگری نیز به تیم توسعه این آلت کوین اضافه شده‌اند، که طبق اطلاعات منتشر شده در لینکدین دیجی بایت، مجموعا کمتر از 10 نفر هستند، اما اطلاعاتی درمورد هویت سایر افراد تیم در دسترس نیست. در هرصورت توسعه‌دهندگان دیجی بایت در طی چندین فورک یا به‌روزرسانی، قابلیت‌های جدیدی را به این رمزارز افزودند، که طبق ادعای طرفداران این کوین، مزایای زیادی را ایجاد کرده‌اند. در ادامه فورک‌های اجرا شده روی این ارز دیجیتال را به ترتیب توضیح خواهیم داد.

1)فورک دیجی شیلد (DigiShield) – فوریه 2014

در این فورک، که اولین فورک دیجی بایت بود، توسعه‌دهندگان زمان تنظیم سختی شبکه را نسبت به بیت کوین کاهش دادند. در شبکه بیت کوین تنظیم سختی استخراج شبکه تقریبا دو هفته به طول می‌انجامد (هر 2016 بلاک)، اما دیجی بایت با اجرای این فورک، بعد از هر بلاک سختی استخراج شبکه را تنظیم می‌کرد.

2)فورک مولتی آلگو (MultiAlgo) – سپتامبر 2014

دومین فورک این ارز دیجیتال با هدف تمرکززدایی رخ داد. همانطور که می‌دانید در شبکه بیت کوین امکان استخراج فقط با یک الگوریتم (SHA-256) وجود دارد. اما دیجی بایت با این فورک امکان استخراج را با پنج الگوریتم مختلف امکان‌پذیر کرد، که هرکدام 20 درصد از تراکنش‌های شبکه را در اختیار داشتند. این پنج الگوریتم عبارتند از:

• SHA256 (الگوریتم بیت کوین)
• Scrypt (الگوریتم لایت کوین و دوج کوین)
• Qubit
• Odocrypt
• Skein

3)فورک مولتی شیلد (MultiShield) – دسامبر 2014

بعد از تقسیم شدن شبکه دیجی بایت بین پنج الگوریتم مختلف، فورک مولتی شیلد امکان تنظیم شدن سختی استخراج شبکه روی تمامی الگوریتم‌ها را فراهم کرد. این کار به تمرکززدایی بیشتر کمک کرده و از قدرت یافتن بیشتر استخراج‌کنندگان یک الگوریتم نسبت به سایر الگوریتم‌ها، جلوگیری می‌کرد.

4)دیجی اسپید (DigiSpeed) – دسامبر 2015

تغییری که فورک دیجی اسپید در سال 2015 بر روی دیجی بایت به وجود آورد، این بود که سایز بلاک پس از اجرای آن، هر دو سال یکبار دو برابر شود. یعنی ظرفیت شبکه برای تایید تراکنش‌ها، با گذشت هر دو سال دو برابر خواهد شد که به گفته طراحان، این موجب افزایش سرعت تراکنش‌های شبکه می‌شود.

5)اجرای سگویت – آوریل 2017

دیجی بایت در سال 2017 سگویت را که یک راهکار کاربردی برای افزایش سرعت تراکنش‌های شبکه بلاکچین است، روی بلاکچین خود پیاده‌سازی کرد. درحال حاضر شبکه بیت کوین به صورت گسترده از سگویت استفاده می‌کند، اما دیجی بایت قبل از بیت کوین این راهکار را اجرا کرد.

6)اضافه کردن لایه دیجی استس (DigiAssets) – آوریل 2019

با اضافه شدن لایه دیجی استس به بلاکچین دیجی بایت، کاربران این امکان را بدست آوردند که روی این شبکه، قراردادهای هوشمند و توکن‌های دیجیتالی خود را به‌وجود آورند.

دیجی بایت حالا با پشت سر گذاشتن تغییرات و فورک‌های ذکر شده، با هدف ایجاد امنیت، به‌کار برده شدن به‌عنوان یک واحد پولی و ایجاد امکان پرداخت‌های بسیار سریع با هزینه کم، مشغول به کار است.

دیجی بایت چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با بیت کوین دارد؟

این ارز دیجیتال نیز مانند بیت کوین بر مبنای UTXO (خروجی تراکنش خرج نشده) کار می‌کند. در این حالت، مانند سیستم‌های سنتی موجودی حساب هر کاربر ضبط نشده که برای انجام تراکنش، مقداری از یک حساب کم شده و به دیگری افزوده شود؛ بلکه شما درصورتی امکان انتقال یک مبلغ را دارید که مجموع خروجی‌های تراکنش‌های خرج نشده شما، از آن رقم بیشتر باشد. سپس شما با مقدار مشخصی از این خروجی‌ها، یک پرداخت را انجام خواهید داد. در اصل در این حالت باید مجموع ورودی‌ها و خروجی‌های یک کاربر برابر باشد و این یکی از موضوعاتی است که نودها برای تایید یک تراکنش، آن را بررسی خواهند کرد.

همانطور که گفته شد، دیجی بایت نیز برای اجماع شبکه خود از گواه اثبات کار استفاده می‌کند. درحقیقت در این شبکه شما برای انتقال یک مبلغ مشخص، ابتدا اسنادی را نمایش می‌دهید که ثابت می‌کنند شما آن مقدار را در آدرس خود دارید (ورودی‌ها کافی هستند). سپس نودهای ماینر برای پیدا کردن هش بلاک، شروع به محاسبات و رقابت می‌کنند، تا درنهایت هرزمان یکی از ماینرها موفق به حل معادله شد، تراکنش شما انجام ‌شود و کارمزد آن به ماینر برسد.

الگوریتم استخراج و سرعت تراکنش

همانطور که توضیح دادیم، شبکه بیت کوین فقط با یک الگوریتم کار می‌کند و ماینرها برای مشارکت در تایید شبکه، باید از آن الگوریتم بهره بگیرند؛ درحالی‌که دیجی بایت چهار الگوریتم دیگر را نیز اضافه کرده و مجموعا پنج الگوریتم برای استخراج دارد. هرکدام ‌از این الگوریتم‌ها، هر 1.5 دقیقه یک بلاک تولید می‌کنند؛ لذا مجموعا ایجاد هر بلاک دیجی‌بایت 15 الی 18 ثانیه زمان می‌برد.

البته تنوع الگوریتم‌های استخراج، توجه تعداد قابل توجهی از استخراج‌کنندگان را به خود جلب نکرده است. هش ریت شبکه دیجی بایت تنها 90 هزار تراهش است؛ اما هش ریت شبکه بیت کوین به بیش از 100 میلیون تراهش می‌رسد.

از آن‌جایی که دیجی بایت به‌عنوان اولین ارز دیجیتال، از فناوری سگویت استفاده کرد، مقیاس‌پذیری آن افزایش یافت. سرعت بالای هر بلاک و قدیمی بودن این رمزارز باعث شده که بلاکچین آن، لقب طولانی‌ترین بلاکچین در بین رمزارزها را به خود اختصاص دهد.

لایه‌های شبکه دیجی بایت

شبکه دیجی بایت از سه لایه شبکه ارتباطی و سراسری اصلی (لایه‌ اصلی که نودها را به‌هم متصل کرده و داده‌ها را بین آن‌ها منتقل می‌کند)، دفترکل عمومی و دارایی‌های دیجیتال (ذخیره داده‌ها، مدیریت پاداش ماینرها و اجرای سازوکارهای امنیتی) و نرم‌افزارهای کاربردی (تعامل با کاربر برای انتقال ارز، اجرای API و…) تشکیل می‌شود.

امنیت شبکه و میزان تمرکز

یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی که دیجی‌بایت برروی آن تمرکز دارد، بحث امنیت است. دیجی‌بایت برای بالا بردن امنیت، تمام تلاش خود را جهت تمرکززدایی شبکه انجام داده است. این تمرکززدایی را می‌توان در تقسیم بار استخراج بین پنج الگوریتم مختلف و اجرای فورک‌هایی که از قدرت یافتن ماینرهای یک الگوریتم بر دیگر الگوریتم‌ها جلوگیری می‌کنند و سختی شبکه را بین تمام آن‌ها به‌طور مساوی تنظیم می‌کنند، مشاهده کرد.

اما متاسفانه این تمرکززدایی بیش از حد، تاحدودی باعث کندی پیشرفت این رمزارز شده است. بنیاد دیجی‌بایت نقش چندانی در پیشبرد این پروژه ندارد و توسعه آن را به نودهای فعال در سراسر دنیا سپرده است، که این عدم وجود یک جهت‌دهی منظم و یکسان، باعث کند شدن گسترش دیجی‌بایت شده است. جالب است بدانید که طرفداران دیجی بایت ادعا می‌کنند این شبکه 100 هزار نود فعال در سراسر دنیا دارد، که البته صحت این ادعا مشخص نیست.

امکان توسعه و پیشرفت دیجی بایت

دیجی بایت با اجرای سگویت، دیجی‌شیلد و فناوری‌های نوآورانه دیگر، توجه بسیاری از افراد را به خود جلب کرد و همواره سعی داشت که استفاده از جدیدترین و پیچیده‌ترین فناوری‌ها را در بین مزیت‌های خود بگنجاند. اما همواره استفاده بیشتر از تکنولوژی‌های پیشرفته، احتمال بروز خطا را افزایش خواهند داد. به‌عنوان مثال همانطور که گفتیم دیجی بایت طولانی‌ترین زنجیره بلاکچین را بین رمزارزها دارد، لذا گسترش بیشتر، ممکن است مشکلاتی را در زمینه مقیاس‌پذیری، برای این رمزارز به‌همراه داشته باشد.

دیجی بایت گسترش استفاده از قراردادهای هوشمند را نیز برای آینده بلاکچین خود درنظر دارد. این پلتفرم یک API با نام DigiByte.JS را جهت پیاده‌سازی نرم‌افزرهای برپایه جاوا اسکریپت، روی این شبکه ارائه کرده است و ادعا می‌کند که در آینده نزدیک، اقداماتی در زمینه هوش مصنوعی و اینترنت اشیا انجام خواهد داد. همچنین این رمزارز در دنیای گیمینگ و بازی‌های رایانه‌ای استقبال نسبتا خوبی داشته و تا سال 2017 بخش فعالی با نام DigiByte Gaming داشت.

روند قیمت دیجی بایت

در طی سال‌های فعالیت دیجی بایت، این آلت کوین نیز نوسانات مختلفی را پشت سر گذاشته است. در سال 2017، مثل سایر رمزارزها، روند اصلی رشد قیمت دیجی‌بایت رخ داد و این ارز در ژانویه همین سال به قیمت 0.12 دلار صعود کرد، که حاکی از 5,900 درصد افزایش قیمت در کمتر از یک سال بود! اما مانند رمزارزهای دیگر، این آلت کوین نیز سقوط کرد و در ژانویه سال بعد به 0.005 دلار رسید. طی سال‌های اخیر نیز قیمت این ارز دیجیتال مقداری بازیابی شده، اما به نقطه اوج آن در 2017، نزدیک نشده است.

ترید دیجی بایت

یک نکته مهم در قیمت دیجی بایت این است که بنیاد این آلت کوین با ترون، بایننس و پولونیکس مشکلاتی را پشت سر گذاشته‌ است. در دسامبر 2019، جرد تیت در رشته توییت‌هایی به ترون و پولونیکس اتهاماتی را در زمینه رعایت نکردن حریم خصوصی کاربران و اعمال غیراخلاقی وارد کرد، که باعث حذف DGB از صرافی پولونیکس شد.

همچنین این رمزارز در لیست صرافی بایننس نیز وجود ندارد، زیرا به گفته تیم دیجی‌بایت، بایننس برای افزودن آن به لیست خود، مبلغ 300,000 دلار به‌علاوه سه درصد از کل میزان عرضه دیجی بایت را درخواست کرده بود، که آن‌ها با این رقم موافقت نکردند. حذف از پولونیکس و عدم حضور در بایننس تاثیر زیادی بر کاهش قیمت دیجی بایت گذاشت. ضمنا میزان پذیرش دیجی بایت نیز همچنان پایین است و افزایش قیمت آن، نیازمند تمرکز بیشتری بر حوزه پذیرش عمومی خواهد بود.

کاربران ایرانی معمولا برای ترید دیجی بایت از صرافی کوکوین یا کوین‌اکس استفاده می‌کنند. کیف پول‌‌‌های نرم‌افزاری مختلفی مثل کوینومی، اتومیک، تراست والت و غیره، درکنار کیف پول‌های سخت افزاری لجر و ترزور از دیجی‌بایت پشتیبانی می‌نمایند. استخراج دیجی‌بایت نیز با ASIC یا FPGA و با الگوریتم‌هایی که ذکر شد صورت می‌گیرد و معمولا استخراج آن با GPU یا همان کارت گرافیک، سود چندانی ندارد.

معایب دیجی بایت

تا این‌جا درمورد تکنولوژی‌های به‌کارگرفته شده در دیجی بایت توضیحات فراوانی دادیم. به‌نظر می‌رسد که این پروژه بسیار نوآورانه و بدون نقص باشد؛ اما اینطور نیست. دیجی بایت از مشکل عدم شفافیت رنج می‌برد؛ زیرا هیچ توضیح دقیق و کامل فنی را درمورد نحوه کار آن ارائه کرده است.

سایت دیجی بایت بیشتر بر تبلیغات و بازاریابی تمرکز دارد تا کاربران را به خود جذب کند، اما از نظر فنی اسناد و اطلاعات کاملی را در اختیار قرار نمی‌دهد. این پروژه هیچ وایت پیپری ندارد و هیچ منبعی را برای آمار و ارقامی که اعلام می‌کند، معرفی نکرده است. سود استخراج دیجی بایت نیز نسبتا اندک است؛ لذا نظر استخراج‌کنندگان زیادی را به خود جلب نمی‌کند.

سخن پایانی

باوجود تمامی معایب و مزایایی که ذکر شد، بسیاری به‌دلیل فناوری‌های مورد استفاده در دیجی بایت، آینده درخشانی را برای آن پیش‌بینی می‌کنند و به استخراج یا سرمایه‌گذاری روی آن می‌پردازند. بسیاری دیگر نیز ادعاهای طرفداران دیجی بایت را توخالی می‌دانند و معتقدند که این رمزارز در حوزه قابلیت‌های خود، رقبای پرقدرتی مثل بیت کوین، لایت کوین، دوج کوین و دش دارد.

در هرصورت بهتر است قبل از سرمایه‌گذاری روی هر کوین یا توکنی، مطالعات خود را افزایش داده و به نظر چند نفر اکتفا نکنید.