انجمن بلاکچین: ریسک پنهان تتر برای کاربران ایرانی؛ راهکار چیست؟

تتر

در پی افزایش نگرانی‌ها از ریسک‌های دارایی‌های متمرکز، به‌ویژه برای کاربران ایرانی، انجمن بلاکچین مقاله‌ای را با عنوان «ضرورت استفاده از ساختار غیرمتمرکز در تبادل و نگه‌داری رمزدارایی‌ها» منتشر کرده که با بررسی تهدیدات ناشی از استفاده از استیبل‌کوین‌هایی مانند تتر (USDT)، راهکارهایی برای حفظ ارزش و افزایش امنیت دارایی‌های دیجیتال ارائه می‌دهد؛ از جمله استفاده از استیبل‌کوین‌های غیرمتمرکز نظیر DAI و LUSD، تنوع‌بخشی به سبد دارایی‌ها، بهره‌گیری از پروتکل‌های وام‌دهی و مدیریت دارایی غیرمتمرکز، و همچنین استفاده از دارایی‌های پشتیبانی‌شده با طلا، که همگی در راستای کاهش وابستگی به ساختارهای تحت کنترل نهادهای خارجی و افزایش تاب‌آوری در برابر تحریم‌ها پیشنهاد شده‌اند.

در ادامه، خلاصه‌ای از این مقاله را می‌خوانیم.

در سال‌های اخیر، فناوری بلاکچین ساختارهای مالی سنتی را دستخوش تحول کرده و مفاهیمی نظیر اعتماد، مالکیت و کنترل را بازتعریف کرده است. برخلاف ساختارهای متمرکز که در آن‌ها یک نهاد مرکزی کنترل همه‌چیز را در اختیار دارد، ساختارهای غیرمتمرکز قدرت را میان کاربران توزیع کرده و از طریق قراردادهای هوشمند و الگوریتم‌های شفاف اداره می‌شوند. این تحول موجب افزایش شفافیت، امنیت، و تاب‌آوری در سیستم‌های مالی دیجیتال شده و اهمیت شناخت دقیق تفاوت‌های متمرکز و غیرمتمرکز را برای کاربران ایرانی، به‌ویژه در شرایط تحریم و محدودیت، افزایش داده است.

۱ میلیارد بیبی دوج رایگان!

همین حالا در ارزپلاس ثبت‌نام کنید و ۱ میلیارد بیبی دوج هدیه بگیرید. بدون قرعه‌کشی، فرصت محدود!

دریافت هدیه

نمونه بارز این موضوع، استیبل‌کوین تتر (USDT) است که با وجود کاربرد وسیع در بازار جهانی رمزارز، دارای ساختاری متمرکز و تحت کنترل نهادی آمریکایی است. به دلیل تبعیت شرکت صادرکننده‌ی تتر از قوانین ایالات متحده، دارایی‌های کاربران ایرانی – حتی با مبالغ خرد – در معرض خطر مسدودسازی یا ردیابی قرار دارد. قابلیت فریز آدرس‌ها از طریق قرارداد هوشمند و تبعیت تتر از قوانین تحریم و مبارزه با پولشویی (مانند GENIUS Act، OFAC و سایر نهادهای نظارتی) باعث شده که ریسک استفاده از USDT برای ایرانیان بسیار بالا باشد.
در واکنش به این مخاطرات، مقاله پیشنهادهایی برای حفظ ارزش دارایی و کاهش وابستگی به تتر ارائه می‌دهد.

پیشنهاد اول

نخستین پیشنهاد، استفاده از استیبل‌کوین‌های غیرمتمرکز است، که در میان آن‌ها DAI (توسعه‌یافته توسط MakerDAO) به‌عنوان گزینه‌ای با نقدشوندگی بالا و ساختار نسبتاً امن معرفی می‌شود. این توکن با پشتوانه‌ای متشکل از ETH، wBTC و گاه USDC فعالیت می‌کند. سایر گزینه‌های معرفی‌شده شامل LUSD (با پشتوانه صرفاً ETH و بدون حکمرانی متمرکز)، sUSD (متعلق به Synthetix با پشتوانه SNX)، و RAI (دارایی پایدار بدون اتصال مستقیم به دلار) هستند که هرکدام نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارند.

از سوی دیگر، مقاله هشدار می‌دهد که برخی از این استیبل‌کوین‌های غیرمتمرکز نیز به‌صورت غیرمستقیم به دارایی‌های متمرکز مانند USDC متکی هستند و بنابراین انتخاب آن‌ها نیازمند دقت و بررسی دقیق پشتوانه است.

پیشنهاد دوم

راهکار بعدی تنوع‌بخشی سبد دارایی‌ها است. کاربران به جای اتکا به یک دارایی خاص مانند تتر، می‌توانند سبدی از رمزارزها و استیبل‌کوین‌های مختلف (مانند DAI، LUSD، BTC، ETH) را نگهداری کنند. این کار ریسک تمرکز را کاهش داده و در صورت فریز یا تحریم یک دارایی خاص، کل دارایی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

پیشنهاد سوم

پیشنهاد سوم، استفاده از رپد توکن‌ها مانند wUSDT است که در شبکه‌هایی مانند Polygon یا Arbitrum قابل استفاده‌اند. این توکن‌ها تتر را در قراردادهای هوشمند قفل کرده و دسترسی مستقیم صادرکننده به دارایی را دشوارتر می‌سازند. با این حال، این روش به‌صورت کامل از فریز جلوگیری نمی‌کند و فقط درجه‌ای از محافظت و تأخیر در شناسایی ایجاد می‌کند.

پیشنهاد چهارم

در این پیشنهاد مقاله به توکن‌هایی با پشتوانه دارایی واقعی مانند طلا اشاره دارد. توکن‌هایی چون XAUt، PAXG و GLD که با پشتوانه فیزیکی مانند طلا صادر می‌شوند، می‌توانند جایگزین مناسبی برای ذخیره ارزش در میان‌مدت یا بلندمدت باشند. هرچند که این گزینه‌ها اغلب به KYC نیاز دارند و نقدشوندگی‌شان پایین‌تر از USDT است.

پیشنهاد پنجم

راهکار پنجم سپرده‌گذاری در پروتکل‌های وام‌دهی غیرمتمرکز (DeFi Lending) مانند Aave یا Compound است. کاربران با تبدیل USDT به DAI می‌توانند دارایی خود را در این پروتکل‌ها سپرده‌گذاری کنند، از سود بهره‌مند شوند و کنترل آن را به قراردادهای هوشمند بسپارند؛ روشی که ریسک فریز را کاهش می‌دهد.

پیشنهاد ششم

پیشنهاد ششم ایجاد سبدهای ترکیبی دارایی با استفاده از پروتکل‌هایی مانند Enzyme، Balancer یا Yearn است. این پروتکل‌ها به کاربران اجازه می‌دهند دارایی‌های خود را در نسبت‌های دلخواه و با استراتژی‌های خودکار مدیریت کرده و از نوسانات بازار یا ریسک متمرکز بودن دوری کنند.

پیشنهاد هفتم

راهکار هفتم خروج سریع از تتر در شرایط اضطراری است. در زمان‌هایی که احتمال فریز یا ردیابی احساس می‌شود، کاربران می‌توانند از صرافی‌های غیرمتمرکز مانند Uniswap یا 1inch برای تبدیل سریع به ETH یا DAI استفاده کنند. همچنین تنظیم هشدار یا ربات برای اقدام فوری در بحران‌ها توصیه شده است.

پیشنهاد هشتم

درنهایت پیشنهاد هشتمایجاد صندوق پشتیبانی داخلی برای دارایی‌های تتری است. این پیشنهاد شامل نگهداری معادل فیزیکی دارایی‌های دیجیتال (مثلاً دلار یا یوآن کاغذی) در داخل کشور برای جبران خسارات احتمالی ناشی از فریز شدن است.

در پایان، مقاله با تأکید بر اینکه تتر نه دشمن است و نه ناجی، بلکه ابزاری با ریسک‌های ذاتی است، از کاربران می‌خواهد تا بر اساس دانش فنی، میزان سرمایه، نوع استفاده و افق زمانی خود، ترکیبی هوشمند از این راهکارها را انتخاب کنند. راهکار کوتاه‌مدت برای اغلب کاربران، جایگزینی تدریجی تتر با DAI است؛ درحالی‌که راهکار بلندمدت شامل مهاجرت به LUSD، استفاده از دارایی‌های ترکیبی و بهره‌گیری از اکوسیستم DeFi می‌شود.