با این ۴ روش کلاه شما را بر می‌دارند!

صنعت ارزهای دیجیتال به دلیل ناشناس بودن و عدم وجود مقررات شفاف در مورد این دارایی‌ها، همواره شاهد رفتارهای غیراخلاقی گسترده و کلاهبرداری‌های بسیار بوده است. اکثر خریداران، شیت ‌کوین‌ها و میم کوین‌ها را به عنوان یک شوخی یا یک بازی می‌بینند و پس از پایان بازی، اغلب تعداد کمی از آنها دچار آسیب‌های روانی می‌شوند. با این حال، زمانی که یک سرمایه‌گذار جدی به دنبال سرمایه‌گذاری بخشی از ثروتی است که به سختی به دست آورده، روش‌های کلاهبرداری دیگر یک شوخی و بازی نیستند.

در ادامه، چهار کلاهبرداری رایج در دنیای کریپتو را که کاربران باید مراقب آنها باشند، معرفی می‌کنیم.

۱. کلاهبرداری شخص ثالث

به گزارش سایت کوین‌تلگراف، در کلاهبرداری شخص ثالث، یک مجرم سایبری وجود دارد که خریدار و فروشنده را پیدا می‌کند، خود را به عنوان یک واسطه معرفی کرده و معامله جذابی را به هر دو طرف پیشنهاد می‌دهد. پس از ایجاد اعتماد و بازی‌های ذهنی، کلاهبردار، خریدار و فروشنده را متقاعد می‌کند که شخصاً با هم ملاقات کنند. با این حال، در این میان، وجود یک کارگزار یا واسطه بین طرفین، لازم است. برای انجام معامله، خریدار آدرس خود را با واسط به اشتراک می‌گذارد. با این حال، کلاهبردار آدرس خودش را برای فروشنده ارسال می‌کند. فروشنده نیز بدون هیچ فکری، کوین‌ها را به این آدرس منتقل کرده و به این ترتیب، وجوه به کیف پول مجرم فرستاده می‌شود. به همین راحتی، حجم عظیمی از سرمایه می‌تواند در یک ثانیه ناپدید شود.

۲. کلاهبرداری با رمزارزهای کم ارزش یا جعلی

در این روش، کلاهبردار یک رمزارز متفاوت و معمولاً بی‌ارزش را برای خریدار ارسال می‌کند و خریدار آن را با یک کوین واقعی اشتباه می‌گیرد. به عنوان مثال، کلاهبردار به جای بیت کوین یا اتریوم، بیت کوین کش یا اتریوم کلاسیک را برای خریدار می‌فرستد. با این حال، این کلاهبرداری ممکن است با استفاده از یک توکن کاملاً جدید هم انجام شود. فراموش نکنید که اتریوم، یک پلتفرم باز است و هر کسی می‌تواند هر کوینی را که می‌خواهد، در آن بسازد. برای اطمینان از معتبر بودن رمزارز انتخابی، باید قرارداد هوشمند آن را بررسی کنید، به هر کس و هر پروژه‌ای اعتماد نکنید و حتماً در مورد آن تحقیق کنید.

۳. کلاهبرداری از طریق بازپرداخت وجه

در این روش، خریدار (کلاهبردار) وجوهی را برای فروشنده ارسال می‌کند، ارز دیجیتال را دریافت می‌کند و در ادامه، شکایتی را با بانک یا ارائه‌دهنده خدمات پرداخت خود تنظیم می‌کند، با این ادعا که خودش قربانی یک کلاهبرداری رمزارزی شده است. در این میان، برخی از بانک‌ها بلافاصله پول را پس می‌دهند. این روش در واقع یکی از سخت‌ترین انواع کلاهبرداری‌ها برای پیگیری است؛ چون نه بانک‌ها و نه پلیس احتمالاً چیز زیادی در مورد کریپتو نمی‌دانند. اگر فرض کنیم این پرونده به دادگاه هم برود، قربانی اصلی باید به دولت پولی بپردازد تا کارشناسی را برای اطمینان از این‌که رمزارز را به آن شخص منتقل کرده، استخدام کند. به نتیجه رساندن این پرونده تا زمانی که قربانی وکلای قدرتمند و پول زیادی برای خرج کردن نداشته باشد، کار بسیار دشواری است.

۴. کلاهبرداری با کیف پول

این کلاهبرداری زمانی اتفاق می‌افتد که یک فروشنده ارز دیجیتال می‌گوید که نمی‌تواند رمزارزها را مستقیماً از طریق آدرس عمومی به کیف پول خریدار ارسال کند، اما اصرار دارد که آن رمزارز باید فرستاده شود. کارشناسان با اشاره به تنظیماتی که به یک کیف پول اجازه می‌دهد آدرسی را که تحت کنترل ندارد، منعکس کند، می‌گویند: «آنها یک آدرس را به کیف پول شما وارد می‌کنند.» در این صورت، اگر شما باتجربه نباشید، کیف خود را باز می‌کنید، رمزارزها را می‌بینید، و پول نقد را تحویل می‌دهید، اما بعداً وقتی سعی می‌کنید کوین‌ها را بفروشید، متوجه می‌شوید که آنها در کیف پول شما و قابل انتقال نیستند.

برای انجام موفقیت‌آمیز این کلاهبرداری، کلاهبردار باید بداند که خریدار از کدام کیف پول رمزارزی استفاده می‌کند. بنابراین، هرگز نباید به کسی بگویید از چه کیف پولی استفاده می‌کنید؛ چون به آنها مربوط نیست و اگر ارز دیجیتال به درستی ارسال شود، به درستی هم دریافت خواهد شد. علاوه ‌بر این، هرگز نباید به کسی اجازه دهید عبارات بازیابی یا کلید خصوصی شما را ببیند یا به هر دلیلی، کیف پول خود را به آنها تحویل دهید.